Wat men zegt
Men zegt dat het spook van de economische crisis rondwaart in dit land. Men zegt dat het armoedepeil dramatisch stijgt. Men zegt dat het aantal werklozen de volgende jaren nog met enkele tienduizenden zal toenemen. Men zegt dat werklozen later nog eens extra gestraft zullen worden, omdat ze minder pensioengeld zullen krijgen. Men zegt dat gezinnen nu al teveel belastingen moeten betalen. Men zegt dat de aandeelhouders van Dexia harakiri plegen. Men zegt dat de mensen onverschillig worden, mekaar niet meer vertrouwen, geen solidariteit meer voelen met niets en niemand. Men zegt dat de jongeren vandaag geen ambitie meer hebben, dat ze moedeloos en passief geworden zijn. Men zegt dat de criminaliteit hand over hand toeneemt. Men zegt dat dat het gevolg is van een foute immigratiewetgeving in ons land. Men zegt dat Michelle Martin niet naar Knokke mag gaan. Men zegt dat sociale netwerken een schijnwereld creëren waarin we onszelf en onze cultuur dreigen te verliezen. Men zegt dat de koning eerder verdeelt dan samenhoudt. Men zegt dat dat de schuld is van de eerste minister van dit land. Men zegt dat onze politici meer doen aan stoer borstgeroffel, aan haantjesgedrag en aan mekaar pootje lappen dan aan daadwerkelijk besturen. Men zegt dat sommige politici te grote verkiezingsaffiches gebruikt hebben en daarvoor gestraft moeten worden. Men zegt dat België geroemd moet worden als modelstaat van het compromis. Men zegt dat deze winter het licht wel eens – letterlijk – zou kunnen uitgaan. Men zegt dat de treinen, trams en bussen nooit meer op tijd zullen rijden. Men zegt dat de wereld zal vergaan als de Mayakalender naar zijn einde loopt. Men zegt dat degenen die over die Maya-theorieën begonnen, echte gekken zijn. Men zegt dat de klimaatsveranderingen voor onoverkomelijke moeilijkheden zullen zorgen. Men zegt dat er in dit landje een exodus van creatief talent waar te nemen is. Men zegt dat je bang moet zijn van windturbines die een schaduw werpen over onze mooie Vlaamse landschappen. Men zegt dat 80-plussers hun hartklep maar zelf moeten betalen. Men zegt dat hard werken stoer is en dat de kunst om jezelf te vermaken in je vrije tijd verdwijnt. Men zegt dat het geen zin meer heeft te geloven in 'de mythen van de Bijbel'. Men zegt dat wij geschonden burgers zijn. Men zegt...
Ik hoor dat de beurs revanche neemt. Ik zie dat de liefdadigheidsactie Music for Life een groot succes is. Ik hoor dat gulle mannen met een witte baard, rugzaktoeristen en pakjesdragers weer van harte welkom zijn in de slee van B. Ik zie dat meer en meer mensen zich weer per fiets beginnen voortbewegen. Ik hoor dat jonge twintigers en dertigers er opnieuw in geloven en verwachten dat ze er in 2013 beter zullen voorstaan dan nu. Ik hoor dat we de tredmolen van de ongebreidelde consumptiedrift moeten stoppen. Ik zie dat ouderen weer blij zijn met het leven dat ze gehad hebben. Ik hoor dat de wereld niet vergaan is, ondanks alle Mayavoorspellingen. Ik zie dat Michael Sciaraffo, politiek adviseur van Barack Obama, verkleed als Sandy Claus, speelgoed en geschenken uitdeelt aan de kinderen en ouders die het slachtoffer werden van de orkaan. Ik hoor dat enkele bekende Fransen ons land een belastingparadijs vinden. Ik zie dat Hasselt gul schenkt aan Meneer Konijn. Ik hoor dat de pensioenfondsen een prima jaar hadden. Ik zie dat de Nespressomachines het weer moeten afleggen tegen de oerdegelijke, ouderwetse filterkoffie. Ik hoor dat de hardrockgroep Muze hart, oog en oor heeft voor het koorgezang van een vijftigtal bewoners van een ouderlingentehuis. Ik zie dat je vandaag geen praatjes moet verkopen, maar dat je de daad bij het woord moet voegen. Ik hoor dat kunstenaars proberen dingen te omarmen en te herwaarderen. Ik zie dat mensen samen hun straat met lichtjes optuigen voor Kerstmis en een nieuwjaarsreceptie organiseren voor alle bewoners. Ik hoor dat een grote politieke familie in dit land zich niet geviseerd voelt door de kerstboodschap van de koning. Ik zie via YouTube dat de aartsbisschop aandacht vraagt voor de allerarmsten. Ik hoor dat Vlaanderen weer wetenschappers uit het buitenland aantrekt. Ik zie dat er in Sint-Truiden een nieuwe, dieprode perensoort wordt gekweekt. Ik hoor dat Woestijnvis weer voor de gulle lach wil gaan. Ik zie dat we onze bourgondische aard weer meer met producten van eigen bodem tonen tijdens het kerstdiner. Ik hoor dat Franse gendarmes in de bres springen om de truffeloogst te beschermen. Ik zie hoe blinde mensen zoveel enthousiasme uitstralen, dat dat iedereen kan inspireren. Ik hoor dat Vlaanderen zijn eigen economische relance financiert. Ik zie...
Hopelijk houden we in 2013 wat minder rekening met wat 'men' zegt en blijven we niet blind voor het plezier, de levenslust en de tekenen van vertrouwen die we in het leven rondom ons ook dagelijks meemaken. Ik wens het iedereen toe.