Veel-takerij
Ik moet bekennen dat ik gisteren een beetje van mijn melk was. Nee, het gaat alweer wat beter, dank je. Maarre… ook al ben ik slechts op zeer onregelmatige tijdstippen culinair actief, mijn huisgenoten vinden me een oen in de keuken. Voilà.
Waaraan ik deze blijk van waardering te danken heb? Mislukt souffleetje? Zwartgeblakerde vismoot? Geschifte mayonaise? Nee hoor. De meest frequente culinaire basistechnieken heb ik na dertig jaar huishoudelijk leven wel zo ongeveer onder de knie. ‘Nog niet klaar? Het is al halféén,’ wordt er geïnformeerd. Als ik daarop antwoord dat er voor het ordelijk verloop van de rest van de dag geen gevaar bestaat, krijg ik een blik vol ongeloof. ‘Typisch voor mannen,’ vind mijn vrouw een beetje smalend. ‘Die kunnen maar een zaak tegelijkertijd.’ Dat is het probleem dus: dat ik – vooral in de keuken – niet kan multitasken. En dat werkt blijkbaar op de zenuwen. Ik moet toegeven dat mijn teerbeminde er vaak wél in slaagt het middageten rond twaalven op tafel te hebben, zelfs als er enkele minuten eerder nog even een wasje moest uitgehangen worden. En dan heeft ze eerder die voormiddag nog een uurtje boodschappen gedaan en twee keer met onze schoondochter gebeld (één keer vergeefs, wegens schoondochter bezig met iets anders) met de vraag of de kleinkinderen niet moeten opgehaald worden op school vandaag. Mijn falen als man in het huishouden is dus duidelijk: zoveel dingen tegelijk krijg ik inderdaad niet voor elkaar. Maar dat was gisteren dus.
Vanochtend lees ik in mijn krant dat - volgens een recente enquête - 88% van onze Vlaamse jongeren niet graag naar school gaat. Nou, ze gaan wél graag naar school om er hun vrienden te ontmoeten. Maar ze krijgen niet graag les. Mensen uit de ICT-wereld lieten al eerder deze maand verstaan dat dat misschien zou kunnen te wijten zijn aan een gebrek aan de nieuwste media in de klas. Saskia van Uffelen, ceo van Bull, opperde in De Morgen: ‘Schaf de schoolboeken af. Een iPad kost 600 euro, dat is het bedrag dat elke ouder elk jaar betaalt aan schoolboeken.’ Iedereen zijn iPad dus, want ‘leerlingen moeten leren multitasken en bovendien scherpen nieuwe media de interesse in de schoolvakken weer aan.’ Blijkbaar zagen ook de hoogste instanties in het ministerie van onderwijs dit wel zitten, want een West-Vlaams college heeft ondertussen al ingespeeld op deze hype en aangekondigd dat volgend schooljaar alle leerlingen met een iPad aan de slag gaan…
Wel, sta me toe te twijfelen aan deze rare hersenkronkel. Laptops, iPads, iPhones, … ze brengen niets essentieels bij als het over leren gaat en kinderen leren multitasken vind ik een regelrechte gruwel. Wie drie of vier dingen tegelijk probeert te doen, levert zelden goed werk af, vrees ik. Dat was vroeger zo en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. Na wat extra speurwerk op het internet rond dit onderwerp kwam ik terecht bij ene Nicholas Carr die over veel-takerij een boek schreef: The Shallows. In een notendop: hij beweert dat als we onze hersenen voortdurend trainen in multitasking, we ze langzaamaan ongeschikt maken voor grondig en creatief denkwerk. Om frisse ideeën te kunnen produceren hebben onze hersenen immers tijd en concentratie nodig en die krijg je niet als je voortdurend met verschillende dingen tegelijkertijd bezigbent. Het is dus maar beter dat je niet zit te tweeten als je naar een televisieprogramma kijkt. Het is beter dat je niet met je beste vriendin zit te sms’en als je een boek aan het lezen bent of geacht wordt een cursus door te nemen. Het is beter dat je je mails niet beantwoordt tijdens de vergadering op het werk. En – vooral – het is veel beter dat je niet de aardappeltjes staat te schillen terwijl je vanuit een ooghoek de wasmachine en de droogkast in de gaten moet houden. Klap op de vuurpijl: vrouwen multitasken niet beter dan mannen… I feel relieved. Thank you mister Carr.
Oh ja, nog even dit. Terwijl ik dit stukje voor je schreef, lezer, stonden de patatjes op het vuur, liet ik de soep warmen en haalde ik een vleesje uit de diepvrieskast. En nu hoop ik maar dat je dit stukje ook nog het lezen waard vond.