Telefoongesprek
Dag schat, met mij. Je had gebeld straks? Ja, ik was er even niet, vergadering met de baas. Nee, niks bijzonders. Problemen met Louis, weet je nog, ik vertelde er gisteren iets van... Loe-w-ies! Die nieuwe op verzendingen, ja. Waarvoor had je gebeld? Wat? Ja natuurlijk weet ik dat het woensdag is. Of ik Kareltje naar de voetbaltraining kan brengen… Eens kijken, momentje. Hoe laat? Ja, dat zou moeten lukken. Wel vlug even tussendoor dan. Wie? Johan Claes. Wie is dat? Speelt die dan ook voetbal? Ja. Ja, dan moet je me wel even dat adres doorgeven. Nee… natuurlijk weet ik niet waar die woont. Oh. Begin van onze straat. Is dat het zoontje van Martha en Yves? Ja natuurlijk, maar ik dacht dat ze hem Jantje noemden. Ja, dat is dan geen probleem natuurlijk. Oké, schat, doe ik. Nee, ik vergeet het niet. Oh ja, waar is Kareltje vanmiddag? Ja, had ik kunnen weten…: tweede woensdag van de maand, bij jouw moeder dus. Dat wordt dan wel een probleempje met Jantje natuurlijk… Omdat ik dan een ommetje naar thuis moet rijden om hem op te halen. Nee, lukt wel. Om halfdrie, ja. Ik spurt nadien wel even terug naar kantoor, want ik heb nog een meeting. Sonja? Moest die dan vandààg naar de vioolles? Oh. Ja, ik dacht alleen op zaterdag. Ja, nu herinner ik het me. Hoe laat is ze klaar? Zes uur. Tja… dat wordt een beetje krap natuurlijk... Omdat ik niet weet hoe lang die meeting nog duurt. Ja, zéker tot zes uur, misschien wel later… Kun jij dan niet even langsrijden? Hoe jij komt met Rita mee vanavond? Ja, begrijp ik wel, schat, maar ik dacht dat je hem vanmiddag al mocht gaan ophalen. Wil je Sonja dan niet effe sms’en dat ze maar even moet wachten aan de academie? Nee. Nee, dat weet je toch. Ze heeft een nieuwe gsm, toch, en nu ken ik haar nieuwe nummer niet. Oké.
Hoe laat ben jij klaar vanavond, schat? Zo laat pas? Dat wordt nog rennen dan. Omdat we toch nog iets moeten verhapstukken voor we bij Jef en Marijke op bezoek kunnen. Brood in huis? Dat zou ik niet weten… Nou, jij toch ook? Ik zou niet weten waar ik na zessen nog effe vlug aan een brood geraak… Is er geen broodwinkel in de buurt van de academie? Omdat Sonja daar dan even langs kan gaan, ze moet toch op me wachten. Nou, zo zwaar is zo’n vioolkist nu ook weer niet… Nee, echt, schat, een brood zie ik niet zitten zo laat... Als ik terugkom van Kareltje naar de voetbaltraining brengen dan? Nou, schat, de naam is niet Speedy Gonzalez… Nee, een grapje… Dat was een voetballer van CF Valencia… Nee, echt, ik doe mijn best... Heb je trouwens niet iets in de diepvrieskast dat we gewoon pasklaar in de microwave kunnen mikken? Oh… Dat wordt smullen dan. Nee, ik word helemaal niet sarcastisch, gewoon een ietsiepietsie praktisch. Praktisch, ja, prak-ties. Anders moeten we maar effe langs de frituur voor kippenvingers en een berenl... Natuurlijk weet ik dat we dat gisteren al gegeten hebben, maar nood breekt wet. Toch? Zal ik met Sonja langsrijden in het naar huis komen? Oké. Dat doen we…
Moet nu gaan ophangen, want… Ja, schat, daar kunnen we echt niet onderuit, daar hebben we het al over gehad, toch... Ik zou ook liever thuis op de bank naar ‘Thuis’ liggen kijken, maar Marijke heeft me de voorbije maand al dertien keer gevraagd wanneer we nu eindelijk hun nieuwe stulpje komen inzegenen. En Marijke deelt hier de lakens… juist ja. Oh, we nemen wel een leuke fles mee die we met Nieuwjaar cadeau hebben gekregen, no problem. Ze merken het toch niet… Die jurk die je met Nieuwjaar droeg, zeker? Stond je heel erg beeldig, toch? Merken ze ook niet… In de stomerij? Tja, ik ook niet... Omdat ik dan op weg ben naar de frituur met Sonja… Moet nu echt ophangen, schat. Er staan hier vier mannen en drie vrouwen met een bonnetje in de hand op me te wachten…
Ja, doei… Niet te hard werken nog. Is nergens goed voor… Enne… nee, ik vergeet het niet. Nee, heus niet. Tot straks. Doei!