Sire

Het was zwoelzwaar weer op uw – en onze, want nationale – feestdag vorige donderdag. Echt klammigjes. Bij de minste inspanning brak het zweet me uit. Ik weet niet hoe dat bij u ten paleize gaat op zulke dagen, maar bij ons gaan dan de gordijnen dicht. We sluiten de zon doelbewust buiten. Ik trek dan mijn enige stel shorts aan en kieper de ochtendsokken in de wasmand. Mijn vrouw tooit zich in  haar meest zomerse jurkje. En tussen twaalf en vijf zetten wij dan geen poot buiten. Pas wanneer de koperen ploert langzaam weer westwaarts wegzakt, wagen we ons weer in open lucht. Meestal krijg ik dan medelijden met de gestoofde hortensia’s in de tuin, de gekookte buxushaagjes en mijn collectietje geroerbakte bonsais. Dus volgt een uurtje waterpret, tot meerdere verkwikking en verfrissing van al onze plantaardige vriendjes in de tuin.

De vijf zwoelste uren van de dag breng ik door met een goed boek, enkele flesjes mineraalwater en wat rustige muziek op de achtergrond. Als het geen heel spannend boek is, durf ik op zulke momenten ook wel eens wegdommelen… Omdat het donderdag uw feestdag was, deed ik die namiddag echter iets extra’s. Ik schakelde Canvas in om toch een glimp van uwe majesteiten op te vangen bij de jaarlijkse feestelijkheden in de hoofdstad. Vroeger kwamen we op 21 juli zelf naar Brussel, waar altijd wel iets leuks te beleven viel bij het tentoongestelde zware materieel van ’s lands krijgsmacht en politie. Steevast pikten we ook een glaasje bubbels mee en knabbelden we een Jules De Strooperkoekje weg bij het bezoek aan de uitgebreide standjes van uw hofleveranciers. En dan was er – als we er nog konden bij geraken – het militair defilé. Ik moet u eerlijk bekennen, Sire, dat ik niet zo’n fan ben van jongelui in camouflagekleuren boven op een zwaar stuk oorlogsgeschut en evenmin van overscherende straaljagers, zelfs als die voor de gelegenheid zwarte, gele en rode rook spuien boven het Paleizenplein. Maar ik begrijp heel goed dat u zich, als luitenant-generaal en opperbevelhebber van onze strijdkrachten, niet kan onttrekken aan deze jaarlijkse namiddag vol militair spierballenvertoon. Dit jaar kreeg ik er via de televisie een prachtig overzicht van. En ik moet zeggen, ik had erg met u te doen, Sire. U weet inmiddels in welke vestimentaire uitrusting wij voor het scherm lagen te relaxen, maar u en uw hele familie moesten het militaire eerbetoon en plein soleil ondergaan, weliswaar onder de beschutting van een feestelijk rode zonnetent. U droeg uw militaire uniform. Mét kepi. Met netjes dichtgeknoopt hemd. Met alle eretekens en het protocolaire zwaard puik op hun plaats. Koningin Mathilde en de twee prinsesjes Elisabeth en Eléonore hadden een beetje meer geluk dan u. In hun feestelijke zomerjurken vol lichtroze en bleekblauwe kleuraccenten zal hen meer koelte te beurt gevallen zijn. De prinsjes Gabriël en Emmanuel zaten dan weer – zoals u – strak in het pak. Ik denk dus dat u tijdens het voorbijschuifelen van uw troepen wel visioenen zult gehad hebben van een fris biertje of een zomers ijsje op een of ander Brussels terras en dat met al uw dierbaren. Net zoals ongetwijfeld een hele horde landgenoten die voor de nationale feestdag in de stad was het wel zal gedaan hebben. Maar de plicht riep en de zwoelte was ongenadig.

Ook om een andere reden had ik erg met u te doen, Sire. Jullie waren zo alléén op ons nationale feest. Toch? Enkel uw broer prins Laurent was op de uitnodiging ingegaan het defilé bij te wonen. Uw protocolmeester had voor hem een mooie stoel klaargezet links van u op de koninklijke tribune. Maar daar zat ook hij, eveneens in militair uniform, maar mét zonnebril, helemaal alleen. Onverstoorbaar. Ook zichtbaar ongemakkelijk toekijkend. Waar waren uw vader en moeder? Waar was uw zus? Uw schoonbroer? Uw schoonzus? Hun kinderen? Een beetje droef vermoed ik, Sire, dat het binnen uw familie niet altijd koek en ei is de laatste maanden. Niet teveel van wakker liggen, zou ik zeggen. Dat gebeurt in de beste families… Maar u kunt er wel iets aan doen. Een spetterend familiefeest organiseren bijvoorbeeld,  ter gelegenheid van de vijftiende verjaardag van kroonprinses Elisabeth op 25 oktober. Ook al zullen we dan op Canvas wellicht geen livebeelden te zien krijgen van een familie die uitgelaten de polonaise danst, toch hoop ik dat u dan de hele familie weer verzameld aan de feestdis krijgt.