Reizen met Eva
Bij onze aankomst in Málaga is het al lekker warm. Dat was te verwachten. We maken deze vakantietrip dan ook niet enkel voor het culturele patrimonium van Andalucía. Ook voor het klimaat. Ook voor de weidse natuur. Ook voor het avontuur. En ook een beetje als back-up van mijn Spaans. De huurauto is vlug gevonden en we gaan op weg naar onze eerste uitvalsbasis in Priego de Córdoba, een arendsnest zo’n honderd kilometer verder. Ook Eva rijdt mee. Gezellig heeft ze zich op de voorbank genesteld. Zij kent de streek als geen ander en gidst ons de stad uit. Lustig kwebbelt zij erop los. ‘Op de volgende rotonde rechts aanhouden, derde afslag,’ meldt zij met haar sexy stemmetje. En: ‘Hou nu links aan’. Probleemloos rijden we drukte van de stad uit. Even later heeft ze perfect de autoweg gevonden en zegt ze tot onze verbazing: ‘Volg de A 45 richting Kwazoda gedurende 47 kilometer.’ Kwazoda? Eva heeft duidelijk een probleem met de uitspraak van Spaanse plaatsnamen. Eigenlijk bedoelt ze Córdoba, maar dat verrekte accentteken op de o speelt haar parten. Net niet lang genoeg in de spraaktechnologielabs van Lernout & Hauspie verbleven – gebrost? –, want even verder drukt ze ons op het hart zeker niet de richting Zee Villa te kiezen, nee… Kwazoda moet het zijn. Eva is het enige stemmetje uit mijn gps dat in staat is ook plaats- en straatnamen uit te spreken en dat wil wel eens handig zijn als je door een drukke stad rijdt, maar met Spaanse namen en sommige richtingsaanduidingen heeft ze dus een probleem. ‘Blijf op de rechterriestrook,’ raadt ze ons aan als we de autoweg verlaten en de stad van onze bestemming bereiken. Ook met de toegankelijkheid van sommige locaties heeft ze een probleem. Ons hotelletje bevindt zich in de Calle Real, een straatje dat duidelijk te smal is voor de Renault Scenic waarmee we ons verplaatsen. Nochtans hebben we een parkeerplaats gereserveerd in die straat, recht tegenover het hotel. Halsstarrig gidst ze ons door een wirwar van kleine steegjes tot we uiteindelijk helemaal vast komen te staan bij een straatje waar amper twee voetgangers elkaar comfortabel kunnen kruisen. Een vriendelijke inwoner raadt ons aan achteruit terug te rijden en in de vorige straat door te rijden tot aan het tweede drinkfonteintje langs de weg en daar rechtsaf te slaan, de heuvel op te rijden en zo via een ommetje het hotel te bereiken. Na twintig meter in de aangegeven richting commentarieert Eva al ferm: ‘Probeer om te keren, keer om.’ Uiteindelijk zijn we met de hulp van het hotelpersoneel toch ter plekke geraakt. Muy nerviosos.
De volgende dag gidst Eva ons probleemloos naar de stad Kwazoda, waar we de beroemde Grote Moskee willen bezoeken: een schitterend bouwwerk uit de 8e eeuw dat ook een kathedraal uit de 16e eeuw herbergt. Ondanks de verzuchting van Karel V, die nochtans de opdrachtgever was voor de bouw van de kathedraal (‘u hebt iets gebouwd dat u of anderen overal gebouwd zouden kunnen hebben, maar u hebt iets verwoest wat uniek was in de wereld’), blijft de Mezquita ook een prachtig symbool voor de verstandhouding van mensen met verschillende geloofsovertuigingen… iets wat de voorbije jaren en maanden in andere delen van de wereld wel eens anders is.
Enkele dagen later wil Eva ons natuurlijk een grande entrée bezorgen bij het binnenrijden van Granada. (‘Sla rechts af, Graanvia’) Schaamteloos stuurt ze ons dus de rode loper van de Gran Vía op, edoch in de verkeerde rijrichting. Na twintig meter weten we al dat dat natuurlijk niet kan, maar omkeren is niet echt een optie. Dus zo snel mogelijk een zijstraat rechts nemen… Nog voor we die kans krijgen zoemt ons al een Vespa voorbij met een geüniformeerde en gehelmde politieman erop die als een volleerde American cop voor ons gaat rijden en ons met de rechterhand wuivend een plaatsje aanduidt waar we even zullen gekapitteld worden. Een beetje wit om de neus stap ik uit. Mijn taalniveau Spaans zakt tot onder het niveau van Eva. De man blijkt een werknemer te zijn van de toeristische dienst van de stad. Hij glimlacht breed, geeft me een hand, zegt zonder verpinken: ‘Encantado de conocerle’ (‘Aangenaam kennis met u te maken’), wijst er me op dat het verkeer zolang de zon schijnt in de andere richting verloopt en stelt voor ons uit deze mierennest te bevrijden. Als we hem volgen, zal hij ons naar een overdekte parkeerplaats begeleiden… voor een kleine vergoeding weliswaar, die ons later per post zal toegestuurd worden. Het is nu duidelijk: Eva mag omwille van haar exquise smaak niet meer met ons mee. Al wil ik graag toegeven dat het een beetje flauw is eigen falen te verhalen op een computerstemmetje. Maar het lucht wel op.