Goede voornemens

Het is vreemd hoe het begin van een nieuw jaar mensen telkens weer aanspoort correcties aan te brengen aan het dagdagelijkse gangetje van hun leven. Mijn kleindochter neemt zich voor wat minder tijd aan haar smartphone te besteden (Ofschoon: ‘nog enkel een uurtje ‘s morgens, een uurtje ’s middags en verder een paar uurtjes voor het slapengaan’). Haar broer bedenkt luidop dat hij wel wat meer tijd mocht gaan besteden aan het van tijd tot wijl lezen van een degelijk boek (‘minder strips vanaf nu’). Een goede vriend (met welvaartsgezwel) verklaart dat hij dit jaar een tiental kilootjes kwijt wil, iets wat mezelf het voorbije jaar tot mijn eigen steile verbazing en zonder aanvallen van geeuwhonger lukte. ‘En jij, wat ga jij dit jaar doen?’ vragen ze dan unisono na de aankondiging van hun plannen voor het nieuwe jaar. Ik besef dat voornemens uitspreken ook vaak vergezeld gaat van stoere verklaringen, waar je nadien messcherp op afgerekend wordt.

Ik probeerde dus de boot nog even af te houden, maar moest na enige introspectie wel toegeven dat ik het nu stilaan wel gehad heb als een soort crimineel afgeschilderd te worden, omdat ik het maar niet kan laten af en toen (nou!) een sigaretje op te steken. In huis, dan nog wel! Onverlaat die je bent! Het overkwam me de voorbije maanden té vaak dat iemand zich (soms na drie duveltjes!) genoopt voelde me een lesje te leren over de schadelijke gevolgen van sigarettenrook voor mezelf en mijn omgeving. Ja, hallo! De naam is niet Quasimodo! Ik ben niet zo rugzichtloos fanatiek dat ik niet zou beseffen dat roken slecht is voor mijn gezondheid. Evenmin is het me ontgaan dat ik een ferme stuiver zou kunnen besparen als ik de firma Marlboro wat minder aanhankelijkheid betoonde. Ik verdedigde me vroeger wel eens met het argument dat andere schadelijke gewoontes in ons leven niet met dezelfde hardnekkigheid bestreden worden als het roken. Voorlopig immers geen waarschuwingsetiketten op de flessen alcohol (‘overmatig gebruik van deze fles maakt je tot een wrak’) in de supermarkten. Ook geen aanduidingen als ‘teveel biefstukken kunnen je gezondheid schaden’ boven de vleeskoeltogen. Evenmin ‘Langs deze boulevard wandelen verkort je leven met elf dagen’. Maar wel ‘Roken verstopt de slagaders’ en ‘Roken veroorzaakt 9 van de 10 gevallen van longkanker’ op ieder pakje sigaretten. In het buitenland lees je nog gruwelijker dingen als ‘Fumar mata’ of ‘Il fume uccide’.

Zoals gezegd: de naam is niet Piet Snot. Dus belde ik naar Tabak-Stop. Op tweede kerstdag in de namiddag. In de hoop dat hun 0800-lijn op die dag onbemand zou zijn. Maar dat was dus niet zo. Ik trof een vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn. Ik had een zoveelste tirade verwacht die me het roken moest afleren, maar niets was minder waar. Vriendelijk legde ze uit waar haar organisatie voor stond, dat ik een heel proces zou moeten doorlopen (met zo nodig zes coachingsessies van hunnentwege) en dat het vooral op volhouden aankwam en dat hun ap voor de smartphone daar wel bij kan helpen. Die ap moest ik maar onmiddellijk downloaden, want die geeft dagelijks een tip om het hele proces van ontwenning te begeleiden en daar kon ik best alvast mee beginnen. Toen ik vroeg of het niet zinniger was de sigaretten maar onmiddellijk in de vuilnisbak te kieperen, raadde ze me dat af. ‘Je kunt je geen ontgoochelingen permitteren’, vond ze. En dat ik me beter eerst goed moest voorbereiden op de definitieve stop en dat ik daar best pas als de feesten voorbij waren aan moest beginnen. Toen ik een kwartiertje later inhaakte, had ik het gevoel dat ik meer info over een dampstop gekregen had, dan ik de voorbije jaren op de pakjes sigaretten overal ter wereld had bijeengelezen.

Momenteel zit ik dus in de periode van de final countdown. (Tip van de dag: ‘Vertrek eens zonder…’) Als u dit leest heb ik die wellicht net achter de rug en ijsbeer ik met het humeur van een stier in een onweer door mijn werkkamer. Heb dus maar enige clementie met me.